Cienkie warstwy utworzone na powierzchniach ciał stałych wskutek adsorpcji cząsteczek koloidalnych cieszą się rosnącym zainteresowaniem ze względu na swoje unikatowe właściwości optyczne, optoelektroniczne, magnetyczne oraz możliwe interakcje z układami biologicznymi. Jednym z głównych wyzwań jest ich wykorzystanie do produkcji zaawansowanych materiałów funkcjonalnych.

W swoim najnowszym artykule poświęconym tym układom Zbigniew Koza i Grzegorz Kondrat badają własności teoretyczne jednego z najszerzej stosowanych numerycznych modeli adsorpcji, RSA (ang. random sequential adsorption). W modelu tym wraz z adsorpcją kolejnych cząsteczek występują dwa charakterystyczne zjawiska: perkolacja (utworzenie się nieskończonego klastra, który np. mógłby przewodzić prąd przez całą warstwę osadzonego koloidu), i zablokowanie (brak miejsca dla kolejnych cząstek).

Nasi pracownicy udowodnili, że jeżeli cząsteczki mają kształt liniowych polimerów, a powierzchnia ma strukturę sieci kwadratowej lub trójkątnej, to zablokowanie zawsze poprzedzone jest perkolacją. Swoją tezę rozszerzyli także na modele sieci kubicznych i hiperkubicznych.