W nowej pracy naukowej, grupa astronomów z Uniwersytetu Wrocławskiego przedstawiła pierwsze w historii bezpośrednie powiązanie rozbłysku z plamą na gwieździe innej niż Słońce.

W danych obserwacyjnych misji TESS zidentyfikowano rzadki, długotrwały rozbłysk na szybko rotującej gwieździe CD-36 3202, mającej zaledwie 40 milionów lat. Gwiazda ta, typu K2, obraca się 120 razy szybciej niż Słońce i znajduje się 90 parseków od nas. Wykrycie rozbłysku było utrudnione przez modulację jasności gwiazdy spowodowaną ciemnymi plamami na jej powierzchni. Dla wyodrębnienia krzywej blasku rozbłysku konieczne było wcześniejsze zbudowanie modelu rozkładu plam. Skorygowana krzywa blasku ujawniła, że jest to najdłuższy znany rozbłysk gwiazdowy trwający aż 27 godzin.

Krzywa blasku nadal wykazała zmienność związana z rotacją gwiazdy, czyli tzw. modulację rotacyjną. Dokładne przyjrzenie się krzywej pozwoliło odtworzyć położenie obszaru rozbłysku na powierzchni gwiazdy, który okazał się być wewnątrz jednej z wielkich plam fotosferycznych. Dotychczas tylko dla Słońca obserwowano związki między obszarami rozbłysków a plamami. W przypadku większości rozbłysków słonecznych, są one zlokalizowane w obszarach aktywnych, czyli grupach plam. Jednak dla innych gwiazd obserwacje plam fotosferycznych są utrudnione. Analiza zmian blasku pozwala m.in. na odtworzenie rozmiarów plam, które są zazwyczaj większe niż w przypadku Słońca. Nie wykluczamy, że plama w której wystąpił rozbłysk jest rozbudowanym obszarem aktywnym na tej gwieździe.

Ten wynik to pierwsze bezpośrednie odtworzenie położenia rozbłysku względem plamy na gwieździe innej niż Słońce, co stanowi istotny krok w zrozumieniu tych zjawisk.